Pasando factura (actualizada)

Fai uns días publiquei aquí unhas noticias aparecidas na prensa nas que o sindicato USO denunciaba irregularidades na Concellaría de Urbanismo.
O meu Post titulábase o chiringuito , nome que popularmente se usa para denominar o piso onde as concellarías de medioambiente e de urbanismo teñen as súas oficinas.

Onte, o señor Vilaboa, concelleiro aludido, saleu na prensa para negar todas as acusacións que fixera o sindicato U.S.O. en contra del.
E di Vilaboa que “O funcionario denunciante está resentido por perder as súas prebendas” e por iso minte.
Mentir está mal, non sólo porque queda feo, senón porque mais tarde ou mais cedo, as mentiras poden pasarnos factura.
Eu xa sei que os cidadáns e mais os da aldea, xa estamos afeitos a que os políticos nos conten algunha que outra mentiriña de cando en vez…¿non si?…ah pillabáns!
Pero o caso do BNG marinense ten delito.
Cantas veces os pillamos In fraganti coas mans na masa?
E que xa non se poden contar, caramba.

Tanto Ruibal, ese inventor de documentos inexistentes, coma Vilaboa, ese ocultador de documentos existentes, xa nos teñen anestesiados e insensibles  con tanta trapallada  e tanta andrómena que inventan.
Non deixa de sorprenderme cando algún lector do meu blog me di “breaseixo a ti véseche o plumeiro”. Hai que ver o desgaste de enerxías que pon a xente en verme o plumeiro a min, pero que pouco se molestan en descubrir o plumeiro dos políticos.

En resumo, que unha vez mais, o que minte é Vilaboa e non o funcionario.
Que para decir mentiras hai que ter moita cabeza, e non me refiro ó tamaño, que Vilaboa ten de abondo, senón á calidade do producto. E ahí non hai nada que facer. Siniestro total.
E por que hai que ter cabeza? pois porque para xustificar unha mentira hai que contar tres ou catro mais, ou dez ou doce, e cando te queres dar conta estás metido nun labirinto e non sabes cómo saír. Por poñer un exemplo sólo tendes que lembrar o asunto dos planos do Plan Vigo Íntegra aqui en Marín.

Estarédesvos a preguntar por que lle chamo mentireiro a Vilaboa (unha vez mais), e que sei eu de todo este asunto das facturas.
O único que vos podo decir é que esta mañá atopeime coas ditosas facturas de pura casualidade, así sin querer e sin pedilo.
Aqui volas amoso.
E que seades vós os que teñades a última palabra, coma sempre.
Ante todo quero deixar claro que non sei quen é ese funcionario do que fala Vilaboa, se o vexo pola rúa non o recoñecería, como non coñezo peroalmente a ningún representante do USO

A factura que Vilaboa di que se presentou o día 5 de xuño por error e que non era una factura einon unha oferta, non é tal. A oferta ten data do día 5 de Maio. A factura está rexistrada e ten número.

Para ver as facturas facede clic aqui:

ofertas(3)

———————————–

Dous días despois de que o Vilaboa falara na prensa, o funcionario volve a riterar a súa denuncia:

Os detalles parece ser que foron estes según me contan:

• A empresa Imatia Innovation con sede en Vigo proporciona programas de aplicación para Ayuntamientos denominados “Cividas” e que corresponden a xestión informática relacionada con Urbanismo.  Esta empresa entra en tratos co Concelleiro Vilaboa Ramos cando xa están instalados no “chiringuito”, e instala nos ordenadores esta aplicación.
• O día 5 de Maio de 2009 proporciónalle a oferta ou presupuesto da aplicación e o contido da misma.
• O día 5 de xuño  de 2009 (un mes mai tarde) entra no concello a factura  nº 092/2009 da empresa Imatia Innovation por importe de 20.000 € e que corresponde ó suministro do programa que consta na oferta do día 5 de Maio.  Esta factura queda rexistrada no rexistro xeral de entrada de documentos do concello  co  número 5530 e  data  de 5 de xuño de 2009.
  

• Odía 15 de xuño de 2009 entra no rexistro xeral  de documentos  co  número 5930 o denominado “contrato de confidencialidad” que remite Imatia Innovation e que é un trámite necesario en toda contratación para o mantemento da aplicación suministrada.  Ese contrato se remite firmado para que por parte do concello  se firme e se remita un dos exemplares selado.
• Esto da orixen a que alguén se da conta da metedura de pata de remitir  a factura (nº 092/2009) e o contrato de confidencialidade sin que o concello  adxudicase nada a esa empresa e isto da lugar a que ese mismo día 15 de xuño de 2009 no que  entra o contrato de confidencialidade, se lle pide á Interventora  o informe sobre a consignación presupuestaria para a proposta que fai o concelleiro Vilaboa Ramos propoñendo xa directamente a esta empresa.
  

• Dous días despois de iniciarse este trámite, eodía 17 de xuñoo, queda regxstrada no Concello co  número 6037 do seu rexistro xeral, una nova factura de Imatia Innovation por -20.000 euros que anula a anterior (nº 092/2009).  Ao constar na sua contabilidade e constar tamén rexistrada no concello a  la primeira, obliga a facer a rectificación coa segunda en importe negativo.  As empresas facturan por servizos prestados, no podendo emitir facturas por servizos non prestados.  De ahí  o suposto error que di Vilaboa Ramos, pero o único error foi que a empresa lle enviou a factura.  Para xustificarse di que esa factura (5 de Junio) era en realidade unha oferta, pero e que a oferta e dol 5 de Maio (un mes antes) e ese documento é o quelle  pasan como oferta á Interventora para que faga o seu informe.

• O informe da Interventora é o que se lle pide (únicamente que informe se existe ou non consignación presupuestaria). Non hay ningún informe relativo ó programa a suministrar, si se reúnen as condicións técnicas e non hay ningunha outra oferta

• Odía 29 de xuño, despois do  trámite do informe da Interventora, se lle notifica a Imatia Innovation que se autoriza o gasto e se lle adxudica la implantación do programa informático.

• Dous dias desois, o 1 de Xullo, a empresa confecciona a factura nº 107/2009 por importe de 20.000 euros e correspondente ao suministro de programa informático.  Ao dia seguinte, día 2 (xoves)  presentase no concello e o lunes día 6 se ordena o pago mediante a resolución.
  

A adxudicación e suministro de bens e  equipos en importe superior a 18.000 euros está delegada na  Xunta de Goberno Local que suele celebrar sesions os xoves.  Había tanta presa en acometer o pago que non se fixo nin este trámite.  Por suposto que tampouco hubo oferta aberta ou libre concurrencia para unha cuestión técnica como é un programa informático e non interveu para nada o personal informático do Concello.

Si se consulta a página web do Concello, non hay ningún enlace ou forma de realizar trámites administrativos no departamento de Urbanismo de forma electrónica como teñen outras Administracions Publicas.  A razón  está en que non teñen forma de interconectar o programa coa  página web.  Este tipo de trámites esixe persoal especializado, unha boa organización, un traballo continuo e controlado con todos os sistemas de seguridade e garantías para o administrado.   O Concelleiro Vilaboa comprou unha bonita moto que non ten motor.

O apartado de Urbanismo da página web do Concello é unha folla  en blanco, non ten ningún tipo de enlace.  O único que se lle permite é descargar ficheiros en formato pdf sobre impresos oficiais e nada mais.  Dende o pasado ano, se lle están a pagar euros mensuales a unha persoa allea ó concello polo  mantenimiento. E as acusacións que fai de prebendas é o ridículo argumento que lle queda para adornar na prensa.

Plan renove

Paisan@s,
Eu estou nun sinvivir
Como podedes estar tan tranquilos?
Como podedes comer sin que se vos quede a “cocreta” atorada na gorxa?
Como podedes durmir, ir de compras, falar polo móvil ou rascar o sobaco mentras o noso alcalde sufre?

Polo amor de Deus, o concello precisa un coche oficial, e vós ahí, tan tranquilos, vivindo a vosa vida coma se nada.

Quérovos decir que eu xa tomei a miña primeira medida solidaria: onte rompín o peto, un precioso porquiño de barro ó que lle tiña un gran aprecio. “Ajarrei” o mazo das empanadas e pun… porco ó carallo.
O meu home e mais eu estabamos a aforrar para ir a Port Aventura, pero pensandoo ben, ¿que hai en Port Aventura que non teñamos no Ecoparque de Cadro?
Así que voulle donar ó concello os nosos aforros. Media vida gardada nun porquiño de barro. En total catro euros con setenta, mais unha tela de araña.

E vós? que pensades facer vós para cooperar?
De momento a única oferta que recibeu o alcalde foi a de Pilar Blanco, que terá todos os defectos que queirades, pero hai que recoñecer que a solidaria non hai quen lle gane
“teño eu unha frajoneta…”
E dixo Muradas “Quita quita, yo entre legones no voy, que me dan mucho yu-yu”

E di Julio Santos con razón que é indigno dun alcalde ter unha cacharra vella coma esa e que calquera día veremos ó probe Fran empurrando por ela e manchando os baixos do pantalón Massimo Dutti, e que iso é perder a dignidade.
Outros veciños opinan que a dignidade xa a perdeu cando colleu unha brocha e se puso a borrar raias fronteirizas no chan de Estribela para reclamar os nosos metros, e despois consinteu que algunha administración superior nos colocara en Marín uns mapas onde non aparece o porto.

E di Julio Santos tamén que hai que superar as críticas porque son inevitables, pero que un home de tanta importancia que representa a un pobo non menos importante, ten que ter un bo coche, un coche ilustre para darlle lustre ó Ilustrísimo Concello (valga a redundancia).
Un vehículo cuias portas non teña que abrilas a policía municipal usando as palancas que lle requisan ós ladróns de coches.
E preguntan os outros veciños que pasou con aquel Citroen C5 de alta gama e color escuro que estuvo exposto o ano pasado varios días á porta do Concello e que seica era o que iba ser o novo coche oficial, e que o tiñan  ali para que o víramos todos.
Si si, aquel coche que, disque foi un dos varios motivos polos que Benito González tomou a decisión de deixar a concellería económica, porque Muradas quería un Audi coma os de Touriño e a poder ser que tivera os cristales tintados, pero o de económicas non estivo pola labor e dixolle que ou Citroen ou nada.
E que sería daquel coche? Nunca mais se supo.
Tal vez o que pasou foi que os cartos que había gastáronse no pisiño que ten a concellaría de urbanismo na periferia, dotado de métodos informáticos propios do século XXI, ainda que con algún escape de datos.
Non sei.
O único que queda claro é que o Ilustrísimo Concello de Marín precisa un Plan Renove. Porque Fran se lo merece e nós merecémonos a Fran. E como diría John Balan, Fran ten que ir “From Marín to Pontevedra” en algo que valga a pena.
Paisan@s, non critiquemos tanto. Apoiemos sin rechistar.

—————————————–

Dende Marinenses.com

lade1959

Publicado: Jue Ene 28, 2010 1:54 pm

Plan Renove no Concello

Paréceme que Breaseixo ten organizada unha colecta co fin de recaudar fondos para o novo coche oficial do Concello.
Según Julio Santos este vehículo non é digno dun pobo coma Marín.
Se temos en conta que o noso alcalde é unha persoa refinada e se temos conciencia do que representa Marín a “nivel global” na Europa do século XXI, eu estou de acordo.

Julio Santos di que as portas do coche oficial que temos agora, atáscanse e é moi difícil abrilas.

Breaseixo di que para abrilas, os guardias municipais teñen que usar as palancas requisadas ós ladróns de coches.

Os veciños presenciais din que cun pouco de aceite isto tería solución.

O chofer oficial do concello di: “porque no engraso los ejes, me llaman abandonao. Si a mi me gusta que suenen, pa que los quiero engrasaos”.

Eu non digo nada, que todo se sabe, pero aceptamos ofertas monetarias e agardamos a solidaridade de todos
Agradecid@s

Por un puñado de Euros

Espero que non me denuncien por facer apoloxía da violencia se vos digo que eu sigo pensando que a Marín sólo podería salvalo Clint Eastwood.
Non vaiades a pensar que non fixen todo canto puden.
Escribinlle unha carta lastimera, solicitando a súa colaboración e responeume da seguinte maneira:
“Estimada señora, como aficionada que é vostede ós espaguetti westerns, saberá que eu liberei a pobos enteiros de malvados facinerosos, gracias á miña boa puntería e ó meu talento nos duelos corpo a corpo. Desgraciadamente en Marín non hai nada que facer. Non están vostedes gobernados por unha banda malvada. Están vostedes a expensas dunha panda de necios. E contra isto non hai remedio. Eu podo loitar contra o crimen, pero para solucionar a estulticia fai falta un milagre, e os milagres sólo os fai Deus”
Aviados estamos.
falta un ano para as eleccións e o duelo corpo a corpo, ollo por ollo, dente por dente, auditorio por centro de saúde, PXOM por rabo de gaitas, xa empezou.
Preparen vostedes as palomitas porque este duelo a muerte polas eleccións acaba de empezar…

Se ides ó buscador e buscades “As casas baratas“, atoparedes as noticias de decembro de 2008 e febreiro de 2009 publicadas neste blog sobre o famoso Plan de vivenda da miña admirada Teresa Táboas, alias “a ladrillos”.
Como todos sabedes, aquel plan foi moi protestado polos veciños da Raña e San Xulián, ata o extremo de acadar centos de firmas en contra.
Parece que por fin, aquela lei ambiciosa e delirante xa foi eliminada dos proxectos da Xunta, e iso provoca as iras do señor Vilaboa, que no seu momento non se enterou de nada, logo apereceu cuns planos, despois negaba que houbera planos e ó final entre el e Ruibal montaron o cirio, ¿lembrades a entrada Planos, mentiras e cintas de audio? Tamén podedes buscala se queredes rememorar aquelas datas irrepetibles, que foron a gloria do noso BNG, o mais incompetente de toda Galaecia-galicia-Galiza.
Aqui vos amoso a loita dialéctica de tu a tu, vaite dahí que me lixas, fuche ti quen cajou no palleiro, no palleiro cajarás ti, que aparecen na prensa estes días. Son as declaracións que fan os dos dous partidos marinenses que aspiran ao poder, PP versus Bloque, xa que o Pesoe está catatónico perdido e non parece que vaia durar moito  na palestra, a menos que o siniestro Muradas poña un “juevo” de última hora.

———————————————–
Dende marinenses.com:

Metropolitano

Publicado: Vie Ene 22, 2010 11:50 pm

Marín necesita vivienda protegida (de los politicos)

En la prensa y también en la sección de noticias de Marín se publica la opinión del Sr. Concelleiro de Urbanismo (profundo conocedor de la materia), en la que se dice que Marín necesita vivienda protegida por tener ya presentadas cerca de las seiscientas solicitudes (546) y que cada mes crece esta cifra. Por eso lamenta y censura a los malos malisimos de la Xunta que echaron abajo el plan sectorial de vivienda y le dice al PP que no se puede esperar al Pxom para eso.
Algunos vecinos afectados por el plan sectorial de vivienda respiran tranquilos al saber que el edificio de cinco plantas que de la noche a la mañana les aparecía en su propiedad ya no estara.
Si el Sr. Concelleiro de Urbanismo dice que no se puede esperar al Pxom para el desarrollo de estas planificaciones es que reconoce que no habrá Pxom, porque si como dijo hace unos días habrá Pxom ya, entonces no tendría sentido que dijera esto ahora.
Las peticiones de viviendas protegidas pueden ser 546 o las que quiera el Sr. Concelleiro de Urbanismo, pero otros Ayuntamientos también le pueden hacer competencia para lo que es suficiente poner la mesa petitoria o hacer el modelo que después se distribuye dando esta información en la prensa.
La vivienda protegida debe ser protegida pero de los politicos como hemos conocido esta semana con el edificio que está en la esquina de la calle de A Estrada y frente al Ayuntamiento. Un edificio ocupado y con viviendas sin la licencia de primera ocupación pero que cuentan con luz, telefono y suministro de agua, red de alcantarillado, negocios que ocupan su primera planta y todos con las licencias municipales que les corresponden. ¿Como el Ayuntamiento le concede suministro de agua y permite el de luz sin la licencia de primera ocupación? ¿Como se concede las licencias de apertura a establecimientos en un edificio ilegal? No es en una calle escondida o alejada del centro urbano, ocurre al lado del Ayuntamiento y donde el Ayuntamiento gana la Sentencia del edificio a cuyos ocupantes les da los servicios sin la licencia de primera ocupación.
Ahora todos los responsables muestran gran preocupación y habrá reuniones para buscar una solución a los afectados.

Se necesita vivienda protegida, pero de los politicos.

———————————-

E xa que Clinte Eastwood non quere saber nada de nós, Por que non o intentamos con Uma Turman?
E que tal unha alcaldesa para Marín, xa que os homes ata agora non foron quen de facernos progresar?
Acéptanse solicitudes, mozas, ídeo pensando, xa falta menos para as eleccións.
Quen da mais?

A elegancia do ourizo

Para que serve a arte? Para darnos a breve pero fulgurante ilusión da camelia, abrindo no tempo unha brecha emocional que parece irreductible á lóxica animal.
Cómo xurde a arte? Nace da capacidade que ten a mente de esculpir o ámbito sensorial.
Que fai a arte por nós? Da forma e fai visibles as nosas emocións, e ó facelo, dalles ese selo de eternidade que levan todas as obras que, a través dunha forma particular, saben encarnar o universo dos afectos humans.
(“La elegancia del erizo”, pgna 218) Muriel Barbery

Os ourizos esconden grandes tesouros dentro dunha capa de pugas. Tesouros que poden pasar desapercibidos se non temos a pacencia e a sensibilidade suficientes para buscar no medio dos pinchos o que hai alí gardado.
Non hai que desesperar, mentes hai vida hai esperanza e mentes haixa arte haberá ilusión. Abramos as pugas para saborear a elegancia.
A elegancia do ourizo está precisamente en que non é fachendoso, mais ben carga os sus tesouros con timidez, no lombo, alá dentro, onde pucos chegan.
Quedan cousas boas en Marín á marxe da política. Cousas que nos encantan, cousas que nos fan sentir orgullos@s.
Gracias a trompos ós pés, que pasea o nome de Marín polo mundo adiante.
Gracias a Carlos Prado Pampín, ese mozo de Mogor que acadou tantos premios coa súa curtametraxe “vellas” e que nos fixo chorar a tod@s.
E gracias ó grupo Liorna, que continúa grabando discos a pesar das dificultades.
Hai mais xente por ahí, se a coñecedes, invítovos a que a presentedes aquí
Apertas a tod@s de breaseixo

(Se Trompos ós pés, Liorna ou Prado Pampín se sinten molestos neste blog, non teñen mais ca avisarme e retirarei inmediatamente a súa referencia)

http://www.ghastaspista.com/liorna.php

myspace.com/liornafolk

————————–

Faro de Vigo.es

La gaita enamora a Letonia

Desfile de la agrupación “Trompos ós Pes” que representó a España. J.S.

El folclore gallego conquista al abarrotado recinto del auditorio de Dzintari, en Jarmal

El grupo folclórico marinense “Trompos ós pés” sigue triunfando con su baile y su música durante su periplo por el país Báltico. En esta ocasión, la agrupación conquistó al auditorio de Dzintari gracias a su genial interpretación de la gaita y la danza gallegas. El éxito fue tal que    el público siguió aplaudiendo la actuación de los representantes españoles una vez que abandonaron el escenario. El presidente de Letonia felicitó al representante de”Trompos ós pés” y al alcalde, Fran Veiga, que aprovechó para hacerle entrega de un plato con el escudo de Marín.

JULIO SANTOS PENA – RIGA (LETONIA) El impresionante auditorio “Dzintari” en la ciudad de Jurmala, al aire libre acogió la primera de las dos grandes muestras del folclore mundial en el que participa el grupo marinense “Trompos ós Pes” dentro de la programación de un festival internacional que se completa diariamente con actuaciones en los bonitos jardines y plazas de localidades cercanas a Riga.
“Dzintari” con una capacidad para unas cuatro mil personas, lleno a rebosar, ofreció a los asistentes un espectáculo de alta calidad cultural, concentrando el folclore de las más diversas partes del mundo, desde Corea, cuyo grupo representante mostró la delicadeza de su espectáculo de abanicos, hasta la contagiosa energía del folclore moldavo, ruso y letón, ampliamente representados en este certamen.
En medio surge el inconfundible sonido de la gaita gallega magistralmente ofrecido por Alberto Lago y Rogelio Barreiro para dar ritmo a los danzantes de “Trompos ós Pes” que consiguieron poner en pie a los asistentes a este primer gran concierto que aplaudieron de forma insistente incluso después de haber abandonado el escenario el cuerpo de baile que hubo de salir para agradecer sus aplausos.
Entre los asistentes se encontraba el presidente de Letonia Valdis Zatlers y miembros de su gobierno como el ministro de cultura Ints Dálderis así como numerosas personalidades de la cultura letona que mostraron su aprecio por el folclore gallego. Al término del concierto, el presidente quiso felicitar personalmente tanto al representante del grupo marinense, Luis Lago, como al alcalde de Marín, Francisco Veiga, que con él departieron unos momentos que Veiga aprovechó para entregarle un plato de cerámica con el escudo de Marín por cuyo significado se interesó el presidente Zatlers.
Posteriormente, durante una recepción a los representantes de los grupos para hacerles entrega de un diploma que testifica su presencia en el festival, el famoso coreógrafo director del mismo tuvo también especiales palabras para “Trompos ós Pes” destacando la calidad de su danza y el vestuario utilizado ya que confesó tener otra idea del folclore español, identificado allí con otras manifestaciones.
Previamente al concierto y como un especial aperitivo, todos los grupos actuaron en distintos puntos del “Jardín de Honra”, un recinto de especial belleza paisajística, desde donde se formó un espectacular desfile hasta el recinto de “Dzintari” para culminar una gran jornada.
También en este apartado del programa, el sonido de la gaita consiguió concitar el mayor interés en el recinto y el paso del grupo marinense en el desfile fue animado por los miles de asistentes que incluso entonaban espontáneamente, el “Y viva España” al paso de nuestras banderas.

Hoy, gran fiesta y recepción en la embajada
Pero todo lo ocurrido hasta ahora ha sido un calentar motores ya que el gran espectáculo tendrá lugar a las nueve de esta tarde (aquí noche) en el escenario al aire libre de Sigulda donde se prevé un nuevo abarrote de su recinto.
El acto culminará con una gran fiesta para todos los componentes de los grupos folclóricos en el jardín del “Castillo de Sigulda” y que será la despedida de “Trompos ós Pes” de este importante evento mundial.
Previamente, la delegación marinense, encabezada por el alcalde Fancisco Veiga, quien se ha destacado durante la semana como un especial intérprete por su dominio del idioma inglés, asistirá a una recepción en la embajada española ofrecida por el titular de la misma Paulino González.
La madrugada del domingo será momento de la partida hacia España dejando atrás momentos tan inolvidables vividos en los últimos días y mucho que contar a su llegada a Marín para los componentes de “Trompos ós Pes”.

—————————————————-

La Voz de Galicia.es

PRAZA DA FERRERÍA

Un corto largo en premios

El realizador marinense Carlos Prado Pampín fue el gran vencedor de la tercera edición del concurso de cortometrajes Curtas na rede, pues se trajo para su villa natal nada más y nada menos que cuatro premios por su obra Vellas. Entre los galardones obtenidos figuran el de mejor director y el de mejor corto de ficción en la temática de sexualidad. Además, las protagonistas de la cinta obra, Amalia Touriño y Áurea García, la abuela y una vecina del propio realizador, respectivamente, lograron el premio a la mejor actriz. La abuela ya había sido nominada en la anterior edición de Curtas na rede y esta vez logró llevarse el gato al agua. El equipo del marinense recogió sus galardones en una gala celebrada en el Teatro Colón de A Coruña y presidida por el jefe del Gobierno gallego, el también pontevedrés Emilio Pérez Touriño.

La gala comenzó muy bien para el equipo de Carlos Prado, porque el primer premio que la abrió ya fue para Vellas, lo que hizo presagiar lo que luego se confirmó. El propio director explicó el momento: «Estábamos todos medio emocionados a ver si llevaba algún premio y cuando empezaron a caer fue la bomba». Y cuando ganaron Amalia Touriño y Áurea García, las dos, el premio a la mejor actriz, la emoción se desbordó. Las veteranas intérpretes subieron al escenario a recoger su galardón y contestaron a las preguntas que les hizo el presentador de la gala, el actor Rubén Ríos, en medio de una gran emoción, dándole las gracias al realizador por la oportunidad brindada. Ahora, Carlos Prado bromea diciendo que las tendrá de actrices fijas para la siguiente cinta. «Ya están contratadas para la próxima», dijo para añadir riendo: «A ver si ahora no se les sube a la cabeza el premio… cualquiera las verá el próximo domingo en misa, que aquí, en Mogor, nos conocemos todos». Además, el director se llevó también con el cuarto trofeo en la categoría de micromovies, cortos hechos con el teléfono móvil, con su trabajo titulado Amén señora, que por supuesto, también protagoniza su abuela, Amalia Touriño.

El corto premiado, Vellas, se rodó íntegramente en la parroquia marinense de Mogor, de donde es el autor, y se trata de una pieza de ficción de cinco minutos de duración. En ella se narra la historia de amor prohibido de dos mujeres de la tercera edad y del medio rural, que se ven obligadas a ocultar su relación por el miedo al qué dirán. Ahora, con la resaca de los premios recién logrados, Prado Pampín indicó que con la buena acogida obtenida por este corto, va a intentar presentarlo a otros certámenes de Galicia para probar suerte y a ver si sigue la racha.

Las veteranas actrices aficionadas, Áurea García y Amalia Touriña, posan con sus premios junto al director, Carlos Prado

————————————–

Algunhas flores espallan, sin sabelo, o seu aroma doce, coma un segredo nas soidades profundas.
Baudelaire?

O chiringuito

Sin bandeira

Dedícolle esta canción ós concelleiros do BNG, os meus mellores Fans, que sempre me teñen en conta e toman notas de todo canto digo.
Supoño que a estas alturas xa deben saber que eu non teño bandeira de ningún color nin estrela que me guíe

Transporte público

Calquera parroquia se sinte orgullosa de que un ou unha concelleira oriunda, faga cousas por mellorar o sitio onde naceu e se criou, ¿non si?.
É estupendo e maravilloso, e sobre todo, é importante cumplir as promesas electorais e todo iso. pero sin pasarse, caramba.

Aqui en Seixo tivemos unha concelleira do PP, María del carmen García Campelo, que deixou de maravilla a carretera de Aguete, no traxecto que vai ata o club náutico. Por suposto, foi moi criticada pola oposición progresista porque os de dereitas sempre están a pensar nos ricachóns que son socios de clubes náuticos e que teñen cartos para veranear en lugares con glamour e alto standing coma Aguete. Os restos das rúas de Seixo quedaban a velas vir, e sobre todo as aceras de Dr. Otero Ulloa, furadiñas elas ata o extremo de partir caderas, nocellos, tibias, peronés, cúbitos e radios. En fin.
Menos mal que despois de ter esta concelleira tan de dereitas, tivemos un concelleiro mega-progresista chamado Raimundo Calviño, do Pesoe mais socialista e socialisto que te poidas votar á cara, osea.
Raimundo prometeu arranchar a rúa Camiño Vello. Seica  coas aceras de Dr. Otero Ulloa non podía facer nada porque eran da Xunta, e claro, como a Xunta era de Fraga… pois iso.
Así que Raimundo púxose mans á obra coa rúa mencionada, pero pasou un detalle. Non había cartos suficientes. Tende en conta que esa rúa vai dende o cruce que enlaza coa rúa Román Pintos (mais coñecido coma o cruce de Portaleiro), ata talleres Piñeiro.
Son moitos metros eses, un Quilómetro mais ou menos.
Desta maneira, o noso concelleiro tivo que decidir, e  decideu  arranxar os cincuenta metros que foran mais obreros, mais probes e mais socialistas da rúa, osea, os cincuenta metros arredor da súa casa: dende o cruce de Portaleiro ata o cruce da plaza de abastos.
Foron pouquiños metros, eso sí, pero quedou que da gloria vela a rúa Camiño Vello. Cos seus árbores, os seus banquiños para cus cansados, as suas farolas de diseño…todo un glamur.
O malo é que da plaza hacia abaixo, entramos no terceiro mundo. E da de Portaleiro arriba, África profunda (A Brea)
En fin, cousas da política.
Eu supoño que en todas as parroquias de Marín pasan cousas polo estilo dende tempo inmemorial.
En Mogor, por exemplo, parecían abandonados polos políticos dende toda a vida.
Menos mal que agora  teñen á simpar Pilar Blanco, nativa da zona, que vela polos seus veciños ata malcrialos e sobreprotexelos, coma se foran filliños únicos.
Os xubilados están que non poden crer a sorte que tiveron con esta concelleira do Bloque que os trai en palmitas.
Primeiro deixoulle a barriada que aquilo parece o Central Park americano. E non contenta con iso, e xa posta en asuntos de superluxo, non duda en prestar a súa limusina oficial para que os vellos que van á casa de cultura facer ximnasia de mantemento, e sobre todo os que saíron na foto do outro día para glorificar as bondades da renovada Barriada, non teñan que esfrorzarse en subir aquela costa que tira de carallo polo peito
Ben por dona Pilar!
O malo é que agora todos os veciños das restantes parroquias marinenses piden o mesmo trato.
Todos a unha, solicitan transporte público gratuito para as persoas da terceira edade que teñan que desplazarse a mais de douscentos metros da súa casa.
Igualdade para pensionistas e para mediopensionistas!!
Queremos transporte gratuito xa en todas as parroquias de Marín!
Eu mesma, que xa teño unha edá, tamén solicito que o Concello poña unha “Frajoneta” oficial para facer os meus recados, que para iso cotizo.

Estas fotos son da furgoneta oficial do Concello, recollendo xente na barriada de Mogor para levala ata a casa de cultura (tamén de Mogor).
Non as fixen eu.
Mandoumas un veciñ@ que disque se chama Petro e que se apelida Glifo. Non estou segura de que ese nome figure no censo marinense
En fin… Vivir para ver

breaseixo

—————————————

Varios días despois…no Faro de Vigo:

Sin papeles

A estas alturas unha xa non tería que sorprenderse nin asustarse por nada do que aconteza no concello de Marín.
A nosa idiosincrasia chega a tales extremos que, incluso Ruibal, concelleiro de turismo, tería que poñer nos folletos turísticos o lema “Marín is diferent”.
Marín é diferente, Marín é peculiar, e os políticos marinenses son, con toda certeza, incompetentes ata acadar as mais alta cotas.

Desoíndo as protestas de miles de veciños e mais da oposición, presentaron no ano 2008 un proxecto de PXOM tan mal feito que non había por onde collelo.
Negábanse a corrixir varios puntos porque, según palabras do alcalde, non se podía retrasar un asunto tan importante para Marín.
Despois dunha gran loita cos veciños e a consecuencia dun cambio de Goberno na Xunta de Galicia, atopáronse con que non lles quedaba mais remedio ca retirar as
mini zonas industriais-empresariais da Brea e Vista Alegre, e fixérono sin volver a expoñer o proxecto ao público para non retrasar a súa aprobación na Xunta.
“Marín necesita este Plan Urbanístico con urxencia. Despois de 32 anos sin PXOM, este asunto é algo prioritario para nós e non podemos retrasalo nin un día mais”, decía o alcalde.
O concelleiro de urbanismo, señor Vilaboa, aproveitaba para culparnos ós veciños opositores de que “o plan” sufrira tanto retraso.
Por fin, despois de tanta loita e tantas declaracións na prensa, e tanta chamada á unidade e á responsabilidade de todos, recibimos a noticia de que antes de fin de ano (mais ou menos en setembro), o PXOM marinense iba estar rematado e disposto para presentar nas Consellerías correspondentes.

Pero o Plan non estivo en setembro nin en outubro nin en novembro nin no Nadal, a pesar de que o concelleiro de urbanismo insiste unha e outra vez que este PXOM vai estar aprobado este mandato.
Os dous partidos da oposición levan xa moito tempo a queixarse da falta de interés que lle entrou ó alcalde, e da falta de respònsabilidade que está a demostrar o equipo de goberno, que despois de tanto culpar a veciños e oposición de poñer trabas e pegas para que o plan non vaia adiante, agora son eles os que teñen todo parado.

Despois de catro meses sin que se xuntara a comisión para o estudo do Plan urbanístico, o lunes día 11 de xaneiro foron convocados todos os membros para traballar no asunto, pero…”¡Ay mísero de mí, ay infelice!” … resulta que cando chegaron alí, atopáronse con que faltaba un documento: alguén se esqueceu de solicitar na Xunta un informe medioambiental.
Polo tanto, ese PXOM tan deseado por todos, ese PXOM tan agardado, ese Plan, “El Plan” con maiúscula, vai ter que seguir en compás de espera durante meses ou, quen sabe, durante anos porque os técnicos encargados de redactalo e os políticos encargados de presentalo, son tan inútiles que nin siquera se deron conta de que tiñan que solicitar un informe medioambiental.
Como ben sabedes tod@s, non é a primeira vez que pasa isto cos nosos concelleiros. Lembrade cando Ruibal xuraba e volvía a xurar que tiña documentos que confirmaban que a Xunta iba mandar cartos para o campo de futbol de San Pedro, pero eses documentos non apareceron.
Ou cando o mesmo Ruibal non pudo abrir a caseta de turismo ata ovintetantos de xullo porque non presentou a solicitude de contaratación de personal na Deputación, pero el afirmaba que si e que si e que si.
Os nosos concelleiros son famosos en todas as institucións da Xunta e da Deputación porque nunca chegan a tempo para presentar os documentos.
E siguen sin escarmentar.
Unha vez mais, estamos sin papeis.
E con tanta xente lista como hai no paro, nós estamos a manter un rebaño de parvos.
A ver se os respectivos partidos políticos van tomando nota e para as próximas eleccións buscan “xente que valga a pena” e non nos volvan a poñer “xente que da pena”

Este Plan tan-ton-tin
¡a mín plin!
Faríame mais tilín
sin tanto pimpín

Faro de Vigo

Domingo 10 de enero

Charla sobre polígonos industriais

O xoves, día 14 de xaneiro, o colectivo Almuinha organiza unha charla para tod@s que esteades interesados no tema dos polígonos industriais en Marín.
Será no centro social que esta Asociación ten na rúa Ezequiel Massoni, nº 63, ao lado da panadería A Guía.

A vindeira 5ª feira (xoves) dia 14 de janeiro a A.C. Almuinha organiza umha palestra com o título “Polígonos industriais em Marim”. Terá lugar a partir das 20:00 equiel Massoni 63 res-do-chao) e nela intervirám representantes d@s vizinh@s afectad@s da Brea, do Monte Pituco, da associaçom de vizinh@s de Sam Xuliám, da APDR, de Luita Verde e do Colectivo Nacionalista de Marim.

Como é bem sabido, a posível construçom de um polígono industrial ou de vários minipolígonos na nossa vila está a suscitar um importante debate social desde hai bastante tempo. A este debate hai que engadir as protestas levadas a cabo em numerosas ocassons por parte d@s vizinh@s das zonas afectadas e a oposiçom de várias entidades sociais.

É por isto que consideramos este tema de especial releváncia para o futuro da nossa vila polo que organizamos esta palestra com o obxecto de exponher diversos pontos de vista de várias entidades sociais.

Por último, queremos convidar a todas aquelas pessoas que poidam estar interesadas no tema para que assistam à palestra, tanto a escoitar as diferentes intervençons como a participar dando a sua postura no debate que seguirá ao remate das mesmas, sendo por suposto a entrada de balde.

Feliz ano das oracións

Estas festas do Nadal, a carón do lume, tiven unhas conversas, aparentemente intranscendentes, pero nas que aprendin moito dos meus fillos que non se fian demasiado dos políticos.
Mentras o mais vello auguraba, crisis aparte para non amargar o turrón, que o novo ano ia ser o ano da velocidade porque o AVE vai chegar a todas partes, o fillo mais novo opinaba que a cousa non era tan doada. Mais ben, mentras algúns pobos van ter AVE, outros vanse quedar en “Deus te salve”. Tal é o caso de Marín. (Que non sei eu se Deus vai chegar a tempo para arranxar isto)
Polo tanto, non vai ser o ano da velocidade, senón o ano das oracións.

Dende logo, a perspectiva non me parece moi boa.
Hoxe é o segundo venres do mes e tería que ser día de pleno no concello. Pero o alcalde decidiu aplazalo para o venres seguinte porque aínda lle dura a resaca das festas e non é cuestión de pasar un par de horas con dor de cabeza aturando os ataques da oposición e a presenza repetitiva e molesta dos veciños recalcitrantes.
Por outra banda, parece ser que, aínda que a sesión plenaria quede aplazada unha semana, non se vai falar do PXOM para nada, por moito que os técnicos xa entregaron o documento na alcaldía.
Parece que Fran Veiga non ten confianza no Plan Urbanístico, parece que non está nada convencido, parece que xa non ten aquela cobiza que tiña o ano pasado.
O alcalde está triste. Que terá o alcalde?
Está coma si se lle apagaran aqueles fumes de leña verde que tanto chamaban a atención.
É tan efímera a vida do fume!!
E así andamos, sin presa e con moita pausa…paseniño…paseniño…sin atopar o camiño…esvarando na neve…patinando no xeo…patinando…Deus te salve, Marín…

Caminando

Caminando, caminando,
¡caminando!
Voy sin rumbo caminando,
caminando;
voy sin plata caminando,
caminando;
voy muy triste caminando,
caminando.
Está lejos quien me busca,
caminando;
quien me espera está más lejos,
caminando;
y ya empeñé mi guitarra,
caminando.
Ay,
las piernas se ponen duras,
caminando;
los ojos ven desde lejos,
caminando;
la mano agarra y no suelta,
caminando.
Al que yo coja y lo apriete,
caminando,
ése la paga por todos,
caminando;
a ése le parto el pescuezo,
caminando,
y aunque me pida perdón,
me lo como y me lo bebo,
me lo bebo y me lo como,
caminando,
caminando,
caminando…

NICOLÁS GUILLÉN

A mediados de ano mais ou menos van empezar a campaña electoral que durará os últimos meses, e despois si, despois correrán os políticos e o que non corra vai voar.
Julio Santos fálanos de aterraxes.
Eu penso mais ben que isto é o “despeje”
Un “despeje” esvaradizo por culpa da neve. Recemos para non cair.
“Deus te salve, reina e nai de misericordia, vida, dozura e espranza nosa
Deus te salve, a ti chegamos, chorando e xemendo neste val de bágoas…
volta nós os teus ollos misericordiosos…”